آغاز نگاهم به قیامت نظری داشت

واکردن مژگان چراغم سحری داشت

خوابم چه خیال است به گرد مژه گردد

بالین من گم شده آرام پری داشت

چشمی به تحیرکدهٔ دل نگشودیم

آیینه همین خانهٔ بیرون دری داشت

ما بیخبران بیهده بر ناله تنیدیم

تا دل نفس سوخته هم نامه بری داشت

قاصد، ز رموز جگر چاک چه گوید

درنامهٔ عشاق دریدن خبری داشت

آخرگروه حیرت ما باز نگردید

او بودکه هر چشم گشودن دگری داشت

کردیم تماشای ترقی و تنزل

آیینهٔ ما هر نفس از ما بتری داشت

زین بحر، عیارطلب موج گرفتیم

آن پای که فرسود به دامن گهری داشت

آگاه نشد هیچ کس از رمز حلاوت

ورنه لب خاموش گره نیشکری داشت

بی شعله نبود آنچه تو دیدی گل داغش

هر نقش قدم یک دو نفس پیش سری داشت

با لفظ نپرداختی ای غافل معنی

تحقیق پری در نفس شیشه گری داشت

آسان نرسیدیم به هنگامهٔ دیدار

ای بیخبران آینه دیدن جگری داشت

عریانی ام ازکسوت تشویش برآورد

رفت آنکه جنونم هوس جامه دری داشت

بیدل چقدر غافل کیفیت خویشم

من آینه در دست وتماشا دگری داشت